Makale, ―Herakle‘nin düğümü‖ olarak bilinen süslemeyi ve bunun geç Bizans kutsal bağlamında heykellerdeki kullanımını analiz etmektedir. Herakle‘nin düğümünün motifinin, Antik Çağda sanatsal üretimin her alanında geniş kullanımının yanı sıra, özellikle Sırbistan Kralı Milutin'in mimarisinde (r. 1282-1321) Paleologos döneminde geliştiği daha az bilinen bir gerçektir. Herakle'nin düğümü, StaroNagoriĉino'daki St. George kilisesinin batı cephesindeki biforada ve her ikisi de 1313 yılına tarihlenen Studenica Manastırı'ndaki St.Joachim ve Anna kilisesinin (yaygın olarak Kral kilisesi olarak bilinir) apsisinin biforasında tasvir edilmektedir. Herakle‘nin düğümünün kullanımı, Kral Milutin'in muzaffer niyetinin bir devamını temsil eder ve bu anlamda apotropaik bir sembol olarak işlev görür. Öte yandan, bu sembolün kullanımı, genç Bizanslı bir eş olan Kraliçe Simonis ile gelecek nesillere yönelik duasının görsel tepkisi ile de bağlantılı olabilir.
The essay analyzes the ornament known as the “Heracle’s knot” and its usage in sculpture in the late Byzantine sacred context. It is a less known fact that the motif of Heracle’s knot, apart from its wide usage in Antiquity in all ranges of artistic production, blossomed during the Palaiologan period especially in the architecture of King Milutin of Serbia (r. 1282–1321). Heracle’s knot is depicted on the bifora on the west façade of the church of St. George at Staro Nagoričino and the bifora of the apse of the church of St. Joachim and Anna (widely known as King’s church) in Studenica Monastery, both dating to 1313. Usage of Heracle’s knot represents a continuation of King Milutin’s triumphant intentions and in that sense functions as an apotropaic symbol. On the other hand, usage of this symbol could also be connected with the visual response of his prayer for posterity with Queen Simonis, his young Byzantine wife.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
